]چه قدر سخته تو چشای کسی که تموم قلبت رو ازت دزدید و به جاش یه زخم همیشگی رو قلبت هدیه داد زل بزنی و به جای اینکه لبریز از کینه و نفرت شی حس کنی که هنوز هم دوسش داری.

چه قدر سخته تو خیال ساعت ها باهاش حرف بزنی ولی وقتی دیدیش هیچ چیزی جز سلام نتونی بهش بگی.

چه قدر سخته وقتی پشتت بهشه دونه های اشک گونه هات رو خیس کنه ولی مجبور بشی بخندی تا نفهمه هنوز هم دوسش داری.

چه قدر سخته که سرتو به دیواری تکیه بدی که یه بار زیر آواره غرورش همه ی وجودت له شده.

چه قدر سخته گل آرزوهات رو تو باغ دیگه ای ببینی و اونوقت هزار بار تو خودت بشکنی و آروم زیر لب بگی:گل من باغچه نو مبارک!!!!!!!!

نوشته شده در چهارشنبه 90/1/31ساعت 3:45 عصر توسط یاسی نظرات ( ) | |